جان خمارم زتاریکی شب راز دل کرده نوایش بر لب
یک زمزمه بی ساز نواز در دل شب زمزمه راز نیاز
ساقیا بین که من تشنه لبم تشنه عشق گوارایه توام
چشم غمگین دل گریان من می شنوی آنچه دارم در تن
ای یوسف من مه تابان شبم بین که در غربت و در تاب و تبم
شب زتاریکی خود ساخت قفس کرده خیره بر من بیجان و نفس
بین که در دام شب افثاده ام دست به سوی تو برداشته ام
عاریم کرد شب تاریک بین بدنم هال کرده خیره به تنها امید تنم
این امید به توست منجی من نوید آمدن توست مهدی من
کی بیایی و این دل من شاد شود کوی ویرانه او بار دگر آباد شود
کی بیایی و این دل سیراب شود تن من از قفسی در دل آفتاب شود
آرررییییییییییییییییییی
این امید... مانده به فردا هردم که شود زخم نوایش مرهم
ولیییییییییییییی!
بین من کوجا و این شعر وادب شاعری گمنام و بی نام و لقب
jonas_habab
.jpg)
